:: u n z e e n :: ค่ า ข อ ง ก า ร ร อ ค อ ย

[J][A][A]

~ กลุ่มเมล์อันซีน ~
สาระน่ารู้ รื่นเริง บันเทิงใจ
สมัครรับเมลล์ ไปที่เว็บไซท์ ' http://groups.google.com/group/unzeen '
หรือส่งเมลล์เปล่าไปที่ ' unzeen-subscribe@googlegroups.com '

 

ก า ร ร อ ค อ ย...
เป็นเรื่องที่ทรมาน 
โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน 
หรือรอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน 
เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น 
มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง 1440 นาที 86400 วินาที
และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว... 
จากเวลาที่นานอยู่แล้วจึงนานยิ่งกว่า 
และการดำเนินชีวิตระหว่างการรอนั้น 
ก็มีตัวแปรมากมายที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ 
เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา 
และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเองพอๆ กับความอ่อนไหว 
เป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้ระยะทางเป็นเครื่องวัดความรู้สึก 
พิสูจน์ความแข็งแรงของความรัก 
วัดการกระทำ...ความเสมอต้นเสมอปลาย 
และความอดทน 
ด้วยเงื่อนไขของความลำบากแห่งกาลเวลา 
และตัดสินว่า...การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่

 

ก า ร อ ยู่ ห่ า ง กั น...
จึงจำเป็นต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง
ต่างคนต่างก็ต้องทำหัวใจให้เข้มแข็งกับอารมณ์ต่างๆ
ที่คอยรบกวน...และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง
เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย...ที่วันนึงเราพบว่า
คนคนหนึ่ง...คือคนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด
และใครสักคนที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน
มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
และคนที่จะฝ่าฟันกับการบีบคั้นแห่งการรอคอย
กลับมาหาเราได้ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา...

 

เ พ ร า ะ ฉ ะ นั้ น...
ย่อมหมายถึง...ความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ก็คงไม่ได้ธรรมดา
และคนคนนั้นก็ย่อมเต็มค่า
เวลาที่ชาวประมงจะเลี้ยงหอยมุก
จะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน
และสามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะเขารู้ว่า เมื่อไหร่ถึงเวลา
ที่มุกสามารถนำมาร้อยเป็นสร้อยได้
ย่อมเกิดค่ามหาศาล

 

...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้
หากรู้ว่าเป็นใครสักคน ..ที่มีค่าแก่การรอคอย
ซึ่งอาจจะช้าบ้างเร็วบ้าง..ก็แตกต่างกันไป

 

' แบ่งปันอีเมลล์ดีๆ ส่งมาที่ unzeen-owner@googlegroups.com '